Ik vraag me al een tijdje af wat je moet met een iPad. Het grootste voordeel (er kunnen zoveel boeken op!) houdt geen stand als je maar een of hooguit twee boeken tegelijk leest, het leent lastig uit, je kunt geen paginahoekjes omvouwen of ruggetjes breken, en je moet om de vijf seconden opkijken om te controleren of er wel genoeg mensen naar jou en je fancy, veel-te-dure-laptop-zonder-toetsenbord kijken (heb ik vanmorgen ervaren toen ik naast een medereiziger-met-iPad stond).
Maar de belangrijkste reden om het toch bij papier te houden: iPads kun je niet eten. Het is nogal lastig om je tanden in een iPad te zetten. Ze zijn krasvast, dus dat bijt lastig door. ‘Is dat nodig dan?’, hoor ik u vragen.
Nou, voor mij wel. Ik heb namelijk de wellicht wat vreemde gewoonte om zo heeeeel af en toe een ieniemieniehoekje van een pagina af te scheuren en -kuch, schoorvoet, bloos- op te eten. Echt, het is maar een stukje van een paar vierkante millimeter hoor, geen hele pagina of zo, dus hopelijk vindt u me niet al te raar.
Het begon als kind: als ik een nieuw bibliotheekboek in handen kreeg, werkte ik een vast ritueel af: eerst de kaft bekijken en achterkant lezen. Dan het kartonnetje aan de binnenkant bekijken (u weet wel, dat kartonnetje waarachter de biebmevrouw het datumkaartje stak bij het uitlenen). Vervolgens het boek doorbladeren en -hier wordt het wellicht al wat vreemd- de pagina’s besnuffelen. Boeken ruiken namelijk zo lekker.
Op een middag, volgens mij was ik een jaar of negen, besnuffelde ik een boek van de Kameleon, toen ik me opeens afvroeg hoe zo’n boek zou smaken. Ik bedoel, als het al zo lekker rook, dan zou het toch zeker nog beter tot z’n recht komen in m’n mond?
Na lang aarzelen zette ik m’n gewetensbezwaren opzij en vernielde ik moedwillig andermans eigendom. En zodoende kan ik u vertellen dat boeken nog beter smaken dan dat ze ruiken.
Door de jaren heen heb ik mezelf regelmatig streng toegesproken: dat kinderen zoiets doen: soit. Maar een volwassen vrouw die boeken verorbert, nee, dat kan echt niet. Dus het gebeurt niet meer. Althans, niet meer zo heel vaak. Maar soms, bij een echt goed boek, met heel veel lege schutpagina’s, kan ik de verleiding niet weerstaan. Dan scheur ik weer een heel klein ieniemieniehoekje af en geniet ik nog een keertje.
Nou, volgens mij heb je je wel kostelijk geamuseerd met mijn ipad.
O, ik vind hem wel mooi hoor. Maar qua toegepast nut zie ik de toegevoegde waarde niet zo. Het lijkt me een crime om een roman te lezen op zo’n ding. En ja, hij smaakt gewoon niet zo lekker, denk ik š
Aan de ene kant komt mijn pc amper meer aan sinds ik de ipad heb. Ik check er mijn e-mail op, ik lees de nieuwssites en forums, ik twitter er op, ik lees de bladen, kranten en teletekst, enz. Gamen en boeken lezen doe ik er nog niet echt op. Ik vind het een prima apparaat en het nut zie ik er wel van in. Echter vind ik tot op heden het de uitgave van 800 euro nog niet waard, mede door het gebrek aan goede leuke apps. Hopelijk gaat dat nog veranderen. Overigens zijn er al best wel veel leuke muziek apps voor de ipad, waarmee je dus op het screen moet tikken of swypen om muziek te maken. Denk aan een draaitafel of groovemachine. Ik zal eens wat opzoeken.
Heb je niet eens een likje iPad geprobeerd ;o)
Mijn Frank is helemaal gek van z’n iPad, gebruikt tapparaat ook voor z’n werk, bijvoorbeeld voor webex, presentaties. En natuurlijk spelletjes š Als ik dan bij de gratie Franks de iPad mag vasthouden, dan doe ik eigenlijk alleen maar Rush Hour of Carcassonne. Verder ben ik nog niet met het iPad-virus besmet. Vind ook dat het maar een vies scherm oplevert. Misschien is het meer een mannending…