– U wilde afrekenen?
– Ja, ik was zojuist bij de tandarts, want mijn net-nieuwe vulling deed pijn. Hij kon er niets aan doen, maar wilde wel alvast de controlefoto’s gemaakt die eigenlijk in maart moesten. Dus die kom ik even afrekenen.
– Okee, foto’s en consult dus.
– Consult? Maar ik kwam hier toch omdat m’n net-nieuwe vulling pijn deed?
– Hoe bedoelt u?
– Nou, da’s toch een klacht? Dat vind ik wel raar, dat ik daar dan voor moet betalen.
– Wacht even, ik bel wel even […] de tandarts zegt dat er niets mis is met de vulling.
– Nou, hij bedoelt waarschijnlijk dat hij het probleem niet kan oplossen. De vulling is dun, waardoor hij blijkbaar buigzaam is. Daardoor doet kauwen pijn, zegt de tandarts.
– De vulling is dus niet te hoog of zo?
– Nee.
– Dan is’ie dus goed.
– Nee, want hij doet pijn.
– Hmm…
– Voordat de tandarts de vulling aanlegde, had ik geen pijn. Erna wel.
– Ehm…
– Hij heeft dus een ondeugdelijk product opgeleverd, wat hij bovendien niet kan repareren. Lijkt me vreemd dat ik daarvoor ook nog eens moet betalen. In een winkel zou ik zo’n geval zelfs m’n geld terugvragen.
– Tsja…
– Nou, dan ga ik maar, en betaal ik dus alleen de foto’s, goed?
– Nou…
– Ik vind het echt een klacht hoor.
– Okee dan.