Op aanraden van Cypher ben ik gisteren een stukje gaan fietsen. Daar schijn je rustig en kalm van te worden. Nou is er wel wat meer nodig om mij rustig en kalm te krijgen, maar goed, proberen kan nooit kwaad.
Al fietsend kwam ik langs een standaard Nederlands weiland, groen met van die slootjes en een badkuip, zo langs het spoor, waar de koeien gelukkig nog gewoon buiten stonden. Ik besloot om even af te stappen en rustig en kalm naar de koeien te kijken. En verhip als het niet waar was: het werkte. Na enkele seconden begon de voorste koe terug te kijken, met zo’n blik waar zelfs de meest opgefokte workaholic nog kalm en rustig van wordt.
Minutenlang hebben de koe en ik elkaar aangekeken. Ik voelde ter plekke een band ontstaan. Van dingen die niet hoeven worden gezegd. Diepere filosofische betekenissen. Daar in die wei. Met die badkuip. Daar aan het spoor.
De Brigitte-Kaandorpfan-in-mij had op dit moment al lang een alarmberichtje moeten sturen:
Ze staan bij een badkuip met water
Of met hun staart in de lucht, bij ‘t spoor
Hun goudgele vocht stemt mij rustig
Het klatert minutenlang door