Daar zit ik, aan het begin van een maand vrij, voordat ik aan een nieuwe baan begin. Huh? Alweer? Yup, ik heb na vijf maanden m’n baan opgezegd. De baan waarvan ik dacht dat het m’n droombaan was, in m’n eigen vakgebied, maatschappelijk relevant, zinvol werk. Dat was helaas niet zo. Waarom, dat maakt niet zoveel uit, je zou iedere willekeurige reden kunnen invullen, en iemand anders had het misschien weer heel anders ervaren. Maar ik niet; voor mij voelde het niet goed, ik zat niet op m’n plek.
Okee, jammer, dat kan gebeuren, foutje bedankt, vrolijk verder solliciteren en doorgaan. Toch? Oude baan mooi afsluiten, fotootje op Facebook, en met oprecht enthousiasme door naar iets nieuws. Zo voelden m’n eerdere baanwissels inderdaad, en daar was ik trots op.
Maar het viel me deze keer behoorlijk zwaar om eerlijk te zijn naar mezelf over wat ik voelde, en daadwerkelijk te besluiten om weer op zoek te gaan. Ik was de afgelopen periode verdrietig, teleurgesteld, en knalde tegen een muur van opgestoken vingertjes: niet zozeer van de buitenwereld (soms wel), maar vooral van mezelf.
…”Joh, je moet het gewoon wat tijd gunnen; geef het minimaal een jaar. Iedere baan heeft wel wat. Goh, jij weet ook niet wat je wil. Blijf je bij je volgende baan nou wel eens een keertje? Anderen zouden blij zijn met een baan als deze. Wat is er nou objectief gezien helemaal aan de hand? Je bent ook zo gevoelig, trek je toch alles niet zo aan. Kan ik dit wel maken? En m’n CV dan? Doe toch niet zo moeilijk! Wat zullen ze wel niet denken? Jij hebt ook altijd wat. Lekker makkelijk, loop maar weg voor de situatie. Zie je wel, het ligt aan mij. Zie ik het niet veel te zwaar? Ik moet dit kunnen. Stel je niet zo aan.”
Wowzeg.
Adem in.
Adem uit.
Waar voel ik ongemak, en durf ik daarbij te blijven?
Adem in.
Adem uit.
Waar zit de spanning, waar is het beweeglijk?
En wat zit er verborgen onder die stroom van harde oordelen?
Adem in.
Adem uit.
Wat wil ik?
Het kostte me moeite om tussen al dat ge-oordeel mezelf te blijven vinden, opnieuw en opnieuw. Om te vertrouwen in m’n lijf, m’n gevoel, m’n intuitie en m’n lieve denkhoofd. Want wat was het een kleine en kwetsbare plek waar ikzelf het antwoord fluisterde. En nog steeds voelt het als een wankel besluit. Maar een besluit, dat is het: dit wil ik niet, ik ga weer verder.
Inmiddels heb ik ja gezegd tegen een nieuwe baan, en ik merkte dat ik voor het eerst in m’n loopbaan wat bedachtzamer was tijdens het solliciteren. Daar waar ik normaalgesproken enthousiast en redelijk onbevangen in het diepe sprong, had ik nu veel meer behoefte aan duidelijkheid vooraf.
Niet alleen over ‘hoofddingen’, zoals voldoende uitdaging, bewegingsruimte en dingen om te leren, maar vooral over van die ongrijpbare zaken als sfeer, de onderstroom, eventuele spanningen, en hoe ik de energie op de werkplek ervaar. Zo ben ik twee keer een middag langsgeweest bij m’n nieuwe team, heb ik gevraagd om een proefopdracht, en heb ik ruim de tijd genomen om de mensen en de omgeving op me in te laten werken.
Dat geeft natuurlijk geen garanties. Maar het helpt me wel bij het ontdekken wat voor mij belangrijk is in m’n werk, en m’n eigen wensen en behoeften serieus te nemen.
Nu nog genieten van januari, de maand van het even terugkruipen in het donker (in m’n onesie), van uitrusten en bezinning. En dan maar weer eens zien wat er komt.
Over de illustraties
De illustraties bij deze post zijn kaarten van de Rider-Waite tarot. Deze kaarten zijn voor mij door de jaren heen een prachtige manier gebleken om inzichtelijk te maken wat er nou echt speelt onder al die woorden, gedachten en bedenksels in m’n hoofd.
Enkele kaarten die ik de afgelopen tijd trok:
- Zwaarden Acht: Gebondenheid. Je vastgelopen voelen, geen uitweg zien. Vastzitten door je eigen gedachtegang.
- Zwaarden negen: crisis, tijd om wakker te worden uit de nachtmerrie.
- Kracht: Kracht, moed en doorzettingsvermogen. Goddelijke liefde. Christus bewustzijn. Je schaduwkant integreren.
- De Geliefden: Een keuze maken: vaak tussen twee tegenstrijdige zaken die je beide lief zijn. Het maken van een keuze tussen het lichte en het donkere of tussen hart en verstand. In het geval van De Geliefden ligt de nadruk op het kiezen uit liefde, het kiezen voor het lichte. Verantwoordelijkheid nemen voor je keuze. Streven naar harmonie.
- Koningin van Staven: Onafhankelijke vrouw, die haar zaken goed op orde heeft, weet wat ze wil, levert goed werk. Weet hoe ze met energie moet omgaan. Vriendelijk, mild en zorgzaam. Praktisch en kundig. Onafhankelijk van geest, van nature gezaghebbend. Workaholic.
Hoi Maaike,
Een heel dappere stap die je maakt, maar wel goed! Als het niet goed voelt, dan maakt het je niet gelukkiger en daar draait het om in het leven. Jij hebt zoveel vaardigheden, ervaring en talenten dat die droombaan die wel goed voelt wel komt! Maak er een gelukkig jaar van en zoek net zolang tot het wel goed voelt! Geld is misschien wel gemakkelijk, maar mag geluk niet in de weg staan! Heel veel sterkte!
Ik neem aan dat je nu je hart gevolgd hebt in plaats van je hersens? Welke richting gaf je hart aan? Iets creatiefs? groetjes Moi Harpje