Leuke oefening tijdens een training op het werk: je maakt tweetallen; neemt even de tijd om af te stemmen, en vervolgens stelt een van de twee de ander constant dezelfde vraag:
“Wat beweegt je in je werk?”
Geen variaties in toonhoogte, geen improvisaties op de tekst, geen reacties op het antwoord, alleen maar vol aandacht de vraag stellen en het antwoord van degene tegenover je afwachten, en dat zo’n vijf minuten lang.
Weer een prachtig voorbeeld van hoe je, als je jezelf beperkt (of laat beperken) in de breedte, je vanzelf de diepte ingaat: na een tijdje vervagen de sociaal wenselijke antwoordmogelijkheden, en kom je als antwoorder steeds dichter in de buurt van waar het werkelijk om gaat.
En passant ook nog een mooie boekentip meegekregen: “Het licht en de korenmaat, je ziel als werkgever” van Hans Wopereis.
Van de achterflap:
Veel mensen komen vroeg of laat voor de opdracht te staan hun persoonlijke spiritualiteit te verbinden met hun dagelijks werk. Maar hoe maakt u die verbinding in een werkomgeving die zo dikwijls geregeerd wordt door vaste patronen en kortetermijnbelangen?
Het boek van Hans Wopereis gaat in essentie over persoonlijk leiderschap. Over de bezielende invloed die u als individu kunt uitoefenen als u het waagt om uw licht niet onder, maar op de korenmaat te zetten. Één iemand kan het verschil uitmaken in het doorbreken van een gevestigde cultuur. Ieder van ons kan soms die ene zijn. Een inspirerend en praktijkgericht boek waarin mythen, sprookjes en bijbelverhalen over de innerlijke weg een grote rol spelen.
En ja hoor, net terwijl ik dit stukje zit te schrijven, staat natuurlijk weer de postbode voor de deur, met het betreffende boek. Had al bijna niet anders verwacht.
