Twee colaatjes, een liter Spa blauw, twee broodjes kroket en vooral: een paar oordopjes.
Da’s alles wat je nodig hebt om een nacht Tiesto te overleven. Alhoewel, van overleven was helemaal geen sprake; de tijd ging veel en veel te snel voorbij.
Hoogtepunt: bij Love comes again, Traffic en Lethal Industry stonden Cypher en ik zo ongeveer bij Tiesto in z’n DJ-booth (okee, ietwat overdreven, maar er stond hooguit een rij of twintig tussen ons en het podium), en aan z’n hoofd zag je steeds al dat er iets leuks ging komen. Het was moeilijk te zeggen wie er nou meer lol had: hij of wij 🙂
Eigenlijk zat het concert gewoon heel strak in elkaar, met een prettige spreiding van lekkere dansmuziek en allerlei voorstellinkjes van circusartiesten, mooie lasershows, 3D-filmpjes en zo af en toe een hit, waardoor de tijd echt omvloog; ik heb me geen moment verveeld, en heb een behoorlijk gedeelte van de nacht ook echt dansend doorgebracht.
Daarbij komt dat, hoe commercieel het hele gebeuren ook is, Tiesto het toch klaarspeelt om authentiek over te komen; hij heeft echt plezier in het draaien, en dat spat er acht uur lang vanaf. Hij lijkt zelf nog steeds verbaasd over het succes dat’ie heeft en dat werkt bijna vertederend.
Wat betreft die oordopjes: okee, ik nader de dertig, dus ik word een oude taart die liever geen gehoorbeschadiging oploopt. Maar bijkomend voordeel van die dingen is dat de muziek een stuk beter klinkt, omdat de scherpe kantjes er letterlijk vanaf worden gefilterd, en dat je elkaar gewoon kunt verstaan zonder te hoeven schreeuwen. Ik werd een paar uur geleden wakker zonder piep in m’n oren en met stem, en dat voelt eigenlijk best prima.
Collega C: ik weet dat het je blijft verbazen dat ik vorige week in het concertgebouw zat en nu in het Gelredome, maar ik kan het je aanraden hoor! Het koor bij Tiesto zong veel zuiverder en je hebt er tenminste geen publiek dat je het bloed onder je nagels vandaan haalt met al dat gerochel en misplaats applaus 🙂