Later als ik groot ben

Maaike van twee sloeg met een plastic hark overal tegenaan om te horen wat voor geluid dat opleverde (haar eigen grote teen klonk als “AUAUAU!!”).

Maaike van vijf luisterde ademloos naar die hoekige huppeltjes van Stravinsky.

Maaike van dertien genoot van een schoolvoorstelling “De Tafel van Timbala”, waarin een hoofdrol was weggelegd voor de marimba.

Maaike van zeventien realiseerde zich dat ze niet zozeer verliefd was op haar eerste vriendje, maar op de pauken die hij speelde.

Maaike van tweeentwintig stond in de rij voor kaartjes voor Japans slagwerk.

Al die Maaikes dachten dat ze ooit nog wel gingen slagwerken- later, als ze groot waren. Tsja, je weet hoe dat gaat. Dat soort gedachten komen en gaan. Dus.

Maareh…hee

Maaike van nu speelt sinds twee weken djembe en heeft gisteren haar eigen exemplaar naar huis gesleept!