Maar nu heb ik u nog helemaal niets verteld over het hoogtepunt van het weekend: Tiesto zelf natuurlijk!
De aanloop naar het concert was een beetje vreemd: Tiesto zou eigenlijk draaien voor het kasteel (leek mij wel grappig: filmpjes van Sneeuwwitje en d’r appel op de klanken van Lethal Industry of zo), maar helaas, het concert werd verschoven naar het andere park, Disney Studios. Tijdens het concert was alcohol verboden, met als gevolg dat veel bezoekers voor de poort nog even snel hun meegebrachte breezers en biertjes naar binnen sloegen. Fijn.
Eenmaal binnen hing er een maf sfeertje, niet echt prettig. Weinig echte dance-liefhebbers, veel wannabees die koste wat kost vooraan wilden staan. Na zes stompen in m’n ribben en een bijna-verbranding door een sigaret was voor Cypher en mij de maat vol en zijn we maar naar achteren gelopen.
Ook zoiets: als support draaide Bob Sinclar, een Franse DJ die ik zelf erg goed vind vanwege z’n relaxte lounge-achtige muziek (hij is bijvoorbeeld bekend van de Africanism-serie). Okee, hij ging niet helemaal lekker, en er waren wat technische problemen. En ja, hij was meer bezig met z’n haar dan met z’n publiek. Maar da’s toch geen reden om hem uit te fluiten? Erg flauw.
Tiesto zelf was helemaal okee. Meer dan okee eigenlijk; weinig commerciele nummers en lekker veel stevige beats afgewisseld met mooie lijntjes. Hij blijft iedere keer weer verbazen, en hij bespeelt het publiek natuurlijk erg goed. Genoeg hysterische momenten 🙂
Voordeel van het achteraan staan: het park heeft in ieder bosje een speaker staan. En niet zomaar een speaker -je bent hier natuurlijk wel bij Disney- maar zo’n echte bioscoopspeaker met Dolby surround in het kwadraat. En die stonden dus aan tijdens het concert, waardoor je voor de verandering ook eens de hoge tonen kon horen, in plaats van alleen maar bas. Geweldig!