Eergisteren gaf ik mijn eerste lezing over het onderwerp Verwondering in Klank. De Remonstrantse Gemeenschap uit Hoogeveen had me gevraagd om daarover iets te komen vertellen. Bijzonder hoe dat is gelopen: ze waren vorig jaar mijn blog over Paasmuziek tegengekomen, en wilde daar eigenlijk graag meer over horen rond Pasen. Maar dat lukte niet, en nu, maanden later, reis ik toch af naar Hoogeveen voor een bijzondere middag.
Verwondering in klank…soms heb ik dat zo opeens bij een stuk muziek. Iets dat verder gaat dan genieten, snappen of geraakt worden. Voorbij de ratio, voorbij de emotie zelfs. Dan brengt de muziek op een plaats ver daarachter, iets wat zich maar moeilijk in woorden laat vatten.
En daar dan een lezing over geven. Met woorden. Tsja! Hoe meer ik er over ging opzoeken, studeren en beschrijven, hoe verder ik afdreef van de kern van wat ik wilde overbrengen. Muziek en geloof? Wat heb ik daarover te melden? Ik ben geen theoloog. Spiritualiteit als leidraad dan? Maar ja, da’s ook weer zo zweverig. Uiteindelijk besloot ik om het hele gebeuren maar weer heel dicht bij mezelf te houden, en te vertellen over iets wat ik zelf steeds weer ervaar op dit soort momenten: verwondering.
En laat dat nou net het thema zijn dat ook in de Remonstrantse belijdenis centraal staat. Hieronder een kort stukje:
Wij beseffen en aanvaarden
dat wij onze rust niet vinden in de zekerheid van wat wij belijden,
maar in verwondering over wat ons toevalt en geschonken wordt;
dat wij onze bestemming niet vinden in onverschilligheid en hebzucht,
maar in wakkerheid en verbondenheid met al wat leeft;
dat ons bestaan niet voltooid wordt door wie we zijn en wat we hebben,
maar door wat oneindig groter is dan wij kunnen bevatten.
Een aandachtsvolle, verbindende en uitnodigende tekst vind ik dit. En zo was ook de groep mensen die ik trof in Hoogeveen: wakker, alert, nieuwsgierig en hartelijk. Wat ik uiteindelijk meebracht – een verzameling muziek, mijn eigen verhalen, foto’s en vragen- werd met open armen ontvangen, beluisterd, bevraagd. Wat een mooie uitwisseling van ervaringen!
Gisteren ontving ik onderstaande impressie van Albert, predikant van de Remonstrantse Gemeente in Hoogeveen, en een van de aanwezigen. Bijzonder om mijn bijdrage zo door de ogen van iemand anders terug te zien. En dan ook nog zo verwoord.
Vrolijke gympen
gulle glimlach
warme ontvangst
ze heeft er zin in
vertelt
over verwondering in klank
modaliteit en tonaliteit
ritme en eenvoud
tonaal kan moduleren
maar wordt toch niet modaal
luister maar, voel het maar
en vooral ervaar
Verwondering
voorbij de ratio
dauwdruppels vallen omhoog
ik geloof
stilte
ruimte ervaren
wonderlijke klanken
verwondering