Zo luidt mijn schot-voor-de-boeg vertaling van het woord ‘film’ naar het Oud-Engels (Acierende: bewegende, Tefrunga: beelden), met dank aan deze website.
Wie daar een stuk beter in is, is Rolf Bremmer, een van mijn filologiedocenten destijds in Leiden. Voor de korte film De schaduw van Bonifatius verzorgde hij Oud-Engelse vertalingen van het scenario, zodat we dadelijk Bonifatius in zijn moedertaal kunnen horen spreken.
Geweldig vind ik dat. Vergeleken met andere talen uit die tijd, is er een enorme hoeveelheid Oud-Engelse teksten bewaard gebleven. En hoe boeiend het ook is om de prachtige verhalen te ontcijferen en te lezen, het mooist komen ze toch tot hun recht als ze worden gesproken.
Hoe zoiets klinkt? Zoals hieronder, in een klein stukje Beowulf:
Prachtig toch?