Leestip: Op de bank

Ik had hem al een tijdje liggen, m’n Kobo e-reader, maar sinds m’n vakantie ben ik er pas goed aan verslingerd geraakt. Vooral ook omdat ik de laatste tijd wel erg vaak automatisch naar m’n iPad greep voor doelloos rondgesurf. M’n vrije uurtjes verdwenen in een zwart gat waarvan ik vermoed dat daar ook m’n enkele sokken, volle batterijen en geheugenkaartjes te vinden zijn. Dus als ik nu naar een tablet grijp, zorg ik ervoor dat dat m’n e-reader is.

 
En dat laat zich merken, want m’n ebooks vliegen er aardig doorheen. Op dit moment heb ik net Op de bank van Florien Vaessen, uit, een autobiografie over een manager bij een bank die van de ene op de andere dag met een burn-out thuis komt te zitten. Een verhaal over hoe je je ongemerkt zo aan een bedrijfscultuur kunt aanpassen dat je jezelf onderweg volledig kwijtraakt.

Tegelijk is het een pleidooi om als grote organisatie eens goed te kijken naar hoe het toch kan dat een op de zeven mensen letterlijk ziek wordt van het werk. Valt dat nog te beschouwen als een fenomeen op individu-niveau? Is er dan niet veel eerder sprake van een organisatiebreed of zelfs maatschappelijk probleem? Zijn we de menselijke maat niet veel te veel uit het oog verloren, en kun je daar als corporate omgeving uberhaupt nog wat aan doen?

 
Sommige dingen zijn zo herkenbaar: de opluchting als blijkt dat je klachten fysiek zijn te verklaren (Vaessen krijgt uiteindelijk de diagnose Pfeiffer, net als ik zo’n 18 jaar geleden), het zelf als laatste doorhebben dat je alleen nog maar met je werk bezig bent, altijd alles op willen lossen…en dan de ironie van dat ene grote verschil: bij mij gebeurde dat niet bij een bank. De bank was voor mij juist een stap naar een nieuw vakgebied en meer zelfontplooiing. Of ik dat daadwerlijk ga vinden? De tijd zal het leren. En ik leer in ieder geval enorm veel over mezelf sinds ik van baan ben gewisseld.

 
Erg prettig aan dit boek: het is geen zelfhulpboek, maar een scherpe observatie over mechanismes en dynamiek die je niet alleen bij de bank, maar eigenlijk bij ieder groot bedrijf vindt. Wat is ‘normaal’, waar wil ik me aan aanpassen, wat zijn mijn eigen waarden, hoeveel van mezelf neem ik mee naar m’n werk: het zijn vragen waar we volgens mij allemaal wel eens tegenaan lopen. Vaessen beschrijft ze treffend, eerlijk en met humor.