Webloguniversum

Lokje en ik zaten net even te gedachtenwisselen over het fenomeen weblog in relatie tot termen als schrijver, lezers, publiek, doelgroep en leesbehoefte. Volgens de klassieke communicatietheorie, zoals die bijvoorbeeld wordt gepreekt door de HvdS-nar, moet een schrijver van een weblog in de eerste plaats voldoen aan de behoefte van zijn lezers. Is dat niet het geval, zo redeneert de HvdS-nar, dan wordt een log niet gelezen. En dat is, volgens de HvdS-nar, heel erg.

Lokje en ik zijn het erover eens dat deze theorie niet van toepassing is op weblogs, maar we konden onze vinger niet op de zere plek leggen. Schrijven loggers niet om gelezen te worden? Waarom zit ik dan iedere dag m’n stats te controleren? En waarom worden er dan awards uitgereikt voor populaire logs?

Zojuist bedacht ik me dat de scheidslijn in dit geval misschien niet tussen lezers en schrijvers ligt, maar tussen webloggers en niet-webloggers. Iedere weblogger is namelijk zowel lezer als schrijver. ‘Duuuuh’, hoor ik jullie al denken. Maar dit onderscheid werpt een ander licht op het fenomeen webloggen:

Webloggers maken dus eigenlijk deel uit van een groot webloguniversum, waarin de onderwerpen mijlenver uit elkaar kunnen liggen, maar de loggers onderling worden verbonden door het besef dat ze allemaal, ieder met hun eigen unieke log, zowel lezer als schrijver zijn. Daarom is het voor niet-loggers waarschijnlijk ook zo moeilijk te begrijpen wat de lol is aan webloggen: met het alleen lezen van logs heb je maar de helft van je lol.

Back to work, me!