Zeg Eefje…

Vanmorgen toen ik wakker werd, dacht ik opeens

‘Jippo’

Jippo was mijn favoriete blad in de derde en de vierde klas. In de eerste en de tweede had je Okki, maar dat vond ik suf. Al die ellenlange dialogen tussen Dop en Nies boeiden me niet zo. In de vijfde en de zesde las ik Taptoe. Wel aardig, maar ook wel erg serieus. Oktoknopi de roze octopus en Cor Daad waren te flauw.

Nee, dan Jippo. Als eerste las ik uiteraard Eefje. Er stond ooit zelfs een breipatroon voor een Eefje-trui in de Jippo. Gelukkig had ik een Deense oma, dus die heb ik toen flink aan het breien gezet. Ze had de tegenwoordigheid van geest om het patroon twee maal op te blazen, dus Eefje zat bij mij echt all over the place, terwijl je haar op de truien van mijn klasgenoten met een vergrootglas moest zoeken.

Daarna kwam Roel en zijn Beestenboel. En de puzzeltjes. De knikkerspecial staat me nog helder voor de geest, vanwege het overzicht van de knikkernamen- en waarden per streek. Daar klopte dus echt helemaal niets van. Volgens mij heb ik zelfs nog een brief gestuurd daarover. En vakantie was natuurlijk pas echt vakantie als je met het Jippo Zomerboek onder je arm naar huis toe liep. De kunst was altijd om het boek minimaal een week mee te laten gaan; mijn moeder heeft het zelfs nog op een onbereikbare plek neergelegd om te voorkomen dat ik het in een dag uit en klaar had.

Eind 1984 stopte Jippo ermee. De redactie nam afscheid met een belofte: over tien jaar zou er een Jippo-reunie plaatsvinden, en als je dan met een Jippo zwaaide, mocht je gratis naar binnen. Ik heb het laatste nummer nog heel lang bewaard. Op de voorpagina waren de figuurtjes van Guus-hoe-heet-ie-ook-al-weer bezig met het ontmantelen van, tsja, de voorpagina, zeg maar. Ze haalden die balkjes aan de zijkant weg, en er stond ook nog een hijskraantje bij.

De reunie is er naar mijn weten nooit gekomen, maar er is wel ander goed nieuws: Jippo komt terug!

Helaas net te laat om nog een Zomerboek voor deze vakantie te kopen.